Merhume Annemin Cenazesinin Ardından Notlar

İnna lillah ve inna ileyhi râciun. 

3 gün önce annemin dolu olan yatağı şu an boş. Hüzünlüyüm...

Kızım doğduğunda ilk ismini annem takmıştı ,ikinci isminiyse ben takmıştım. Annem,kızıma bazen ismiyle seslenir bazense "yavru kuşum, minnoşum." derdi. Yıllar sonra annem yaşlandı ve  hastalandı. O zaman da ben anneme "yavru kuşum, minnoşum." diye seslendim. Annem, duydukça mutlu oldu. 

 Hastalıktan muzdarip olan bedeninin vefat edince de hırpalanmasını istemediğimiz için onu başka şehirde değil, vefat etmiş olduğu  şehirde defnettik.

Taziyesinde evin tozunu, eksiğini ve bizim kusurlarımı irdeleyecek ve bunu dedikodu malzemesi yapacak hiç kimse yoktu.Acımızda bile huzur vardı hamdolsun.

Annem 3 gün önce yatağındaydı; ama şimdi yok. Bir anda zaman  durdu sanki... Hüzün, bir girdap gibi sarmaladı bizi ve onu sevenleri. Dünyanın ne kadar fani olduğunu mâlayanî  konuşmaların, dedikodunun, kıskançlığın, dünyevi hırsların peşinde koşmanın ne kadar saçma, ne kadar zaman kaybı olduğunu ölüm soğuk yüzüyle bir kez daha bize hatırlattı. Fâni olan dünyaya değil,ebedî olan ahirete daha çok çalışmamız gerektiğine, bütün işlerimizin önüne sağlam akide,ahlak ve ibadetlerimizi koymak gerektiğine bir kez daha kâni olduk.

Annem hayattayken onu en çok üzenlerin, onun vefatından sonra  telefonlara sarılıp özür mahiyetinde konuşmaları da bizi şaşırtmadı değil. Vicdan! Sen ne güzel şeysin. 

Hayat bir imtihan; iyisiyle- kötüsüyle. Dolayısıyla her şeyi Allah'a bırakmak  gerektiğini biliyor, buna inanıyoruz .

Kırgın mıyız bazı şeylere: -Evet kırgınız. Küskün müyüz, hayır! Sonuçta "HERKES KENDİ KALBİNİN EKMEĞİNİ YER."

Annemle babamın benim eğitimimde çok emekleri var. Okuldan önce beni terbiye edenler annem ve babamdır. Bana Kur'an öğreten de onlardır . Ben çocukken daha önce darbe görmüş olan memlekette tecvit ve mahreç bilen çok az insan vardı. Anne ve babam da o nadir insanlardandılar. Yazları arkadaşlarımla Kur'an-ı Kerim derslerimi tekrar etmek için camiye gittiğimde hocalar her zaman benim okuyuşumu beğeniyorlardı ve sana kim öğretti böyle okumayı? Diyorlardı. "Anne ve babam. " dediğimde şaşırırlardı, tebrik ederlerdi.  Ailem Peygamberlerin hayatlarını ve evliyaların güzel sözlerini de sohbet konusu yaparlardı sık sık. Bu da biz çocukların herbirinin nasibine göre tekâmül etmesine çok katkısı olan yöntemlerdi. Kur'an-ı Kerim'e göre olan âdab-ı muaşeret derslerini de gene rol model olan anne ve babamdan almaya çalıştım hamdolsun.

Babam sakin,mûnis bir insandı ama bizim inancımıza ve kültürümüze sadık kalmamız için gerekirse cevvalli bir insana da dönüşüyordu zaman zaman. Bununla ilgili hayatımızdan bir-iki örnek vermek isterim.

Ben 11 yaşındayken yan tarafımızdaki dairede bir komşumuz vardı.Kendisi Hristiyan bir bayandı.İsmi Christina'ydı. Makyaj yapar, süslenirdi.

Birgün bitmek üzere olan kırmızı bir oje şişesini bana hediye etti.Ben de özenip tırnaklarımı boyadım,kokusu beni iğrendirse de kırmızı tırnaklarıma anlamsızca baktım. Çok beğendiğimi söyleyemem ama akşama kadar da ojeler tırnağımda kaldı.Babam işten dönünce tırnaklarımı görüp ojeyi nerden bulduğumu sordu.Durumu anlattığımda sinirlendi.Müslüman hanımlar Hristiyan Christina'yı değil, Fatıma annemizi örnek alıp kına sürmeli. Dedi.Biraz mırın kırın ettiğimi görünce ,cevval baba rolüne büründü.Çabuk şişeyi çöpe at,parmaklarını sil,bir daha böyle şeyler görürsem seni döverim.Dedi.Bendeki özenticilik ve oje sevgisi o gün bitti.Babam ilkokul terkti ama bu eğitim metodu bizim evde çook iş gördü.

 Bir örnek daha:

15 yaşındayım.Kapımızın önünde kız arkadaşlarımla saatlerce top oynuyoruz. Birgün hızımızı alamadık ve akşam vakti arkadaşımın davetiyle ev oturmasına gittim.Arkadaşımın  genç abisi var,işten gelmiş.Salonda tv. izliyor.Kimseye zararı yok; kendi halinde. Buna rağmen eve gittiğimde babam sinirle, hışımla evden çıkıp gitti; dedim ya vakit akşam.Ben irkildim,babamı kızdırdığımı anladım.Annem :"Sen nasıl akşam vakti biz yanında olmadan ,erkek olan bir komşunun evine gidersin.Baban seni dövmek için odun hazırlamıştı.Ben onu durdurup ikna ettim.Bir daha olmasın sakın." dedi.O korku ,sınırlarımı bilmem için bana yetti. Saatlerce  mahremiyet eğitimi dersi almama gerek kalmadı.

Yazı çok uzadı.Burada kesmek durumundayım.Her ikisine de Mevlâ rahmet eylesin,derecelerini âli eylesin.Müsaitseniz bir Fatiha okuyabilir misiniz lütfen.