16-SEVGİ EKSİKLİĞİ

     Sevgi,Allah'ın kalplerimize koyduğu değerli bir histir.

     Sevgi sayesinde bir sanata ilgi duyarız,bir çiçeği şaşkınlıkla inceleriz,güneşi gördüğümüzde ruhumuzda coşku hissederiz,ana babamıza derin bağlarla bağlanırız, anneler bebeklerini bu duyguyla bağırlarına basarlar...Fakat ne yazık ki çevremizde yaşanılan bazı olaylara baktığımızda herkeste bu güzel duygunun var olmadığını görürüz.Çöpe atılmış bir bebek,işkenceyle öldürülmüş bir hayvan,henüz kurumadan - yaşken- balta vurulmuş ağaçlar bize sevgisiz insanların da toplumda var olduğunu haykırıyor maalesef.

     Ana-babaları tarafından sevgisiz büyütüldükleri için parklarda ,kalabalık caddelerde o baştan bu başa dolaşıp kendisini sevebilecek, kendisiyle konuşacak birini arayıp duran bir takım gençlere rastlamışsınızdır muhtemelen-bunların sayısı maalesef o kadar çok ki- Karşılarına üç-beş cicili -bicili lafla çıkan karşı cinsten birini gördüklerinde çabucak aldanırlar. Gerçekten sevildiklerini sanırlar.Oysa ki parklarda,caddelerde serserice gezen  kişiler ağlarına düşürmek için saf,masum kızları beklerler genelde.Hergün farklı birine bu süslü lafları söylüyorlardır büyük ihtimalle.Gazetelerin 3.sayfaları bu tarz haberlerle dolu malumunuz.Sonrasında yıkılan hayaller,çatırdayan evlilikler, ortada kalan çocuklar, mahkeme salonları... Kısacası sevgisiz büyüyen çocuklar da yakınlarına sevgi gösteremiyorlar doğal olarak,insan bilmediği şeyi gerçekleştiremez çünkü.Bu tür kimseler muhataplarına ya psikolojik ya da fiziksel şiddet uygularlar.Dünya yaşanmaz hale gelir iki taraf için de.
     Son söz : Yaradılanı sevelim "Yaratan"dan ötürü! İşte o zaman dünyamız güzelleşir.
 

                              SUMEYE BARUT